martes, 24 de abril de 2012

Estamos llegando al final



Mi alma está de luto, no quiere jugar, ni reir y apenas tiene fuerzas para llorar. Permanezco impávida a pesar de todos estos días llenos de tensión, de emociones contenidas, de alegrías y de penas, de risas y de no llantos… de cariño… de mucho cariño.

Te hemos entregado en brazos de Morfeo, con la única esperanza de que descanses.  Ya no tiene sentido esta batalla. Ya no te lleva a ninguna parte. Ahora sólo tienes que descansar. Dormir y descansar. Ya has luchado demasiado. Ya no debes de sufrir más.
Hemos renunciado a contemplar la hermosura de tu mirada, ya muy cansada. A escuchar tus últimos “te quieros” y a sentir tus últimas caricias. Y es que tenían un precio muy caro que no debías de pagar.

A cambio te vemos postrado en una cama, aparentemente sereno y  tranquilo. Y aunque sigues luchando por vivir, tu lucha ya no es la misma. Ahora, pongo en práctica todos los consejos de mis amig@s (sobretodo de algunos virtuales), y te hablo con mis manos, y te quiero, y te siento  con la yema de mis dedos… Incluso parece que me quieras corresponder con algún gemido (ya sé que son imaginaciones mías…)

Meu rei. Ya sabes que te quiero mucho y que me siento muy querida por ti. Siempre. Así que Descansa en Paz, por favor.

Señor, llévatelo contigo. Ya no permitas que suframos más.


42 comentarios:

  1. Te deseo que tenga un final dulce y rápido y que pronto encontréis consuelo. Un beso.

    ResponderEliminar
  2. No son imaginaciones... tengo la absoluta certeza de que él percibe tu cariño. Un beso grande, guapa, me gustaría abrazarte.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yo también la tengo, la presiento. Es mi aliado. Ahora, en breve, tendré un talismán.
      Qué difícil es despedirse, pesoleta. Qué difícil...
      A mí también me gustaría abrazaros a todos en estos momentos. Un biquiño.

      Eliminar
  3. Un gran abrazo... dale muchos besos...

    ResponderEliminar
  4. Leles, un abrazo muy muy muy fuerte, y mis oraciones.

    ResponderEliminar
  5. Un abrazo muy muy fuerte. a ti y a toda la familia, y por supuesto a él

    ResponderEliminar
  6. Un fuerte abrazo y -sé que soy muy egoísta- cuando Dios quiera tendré a otro ayudándome (¿me lo dejas, no?) desde arriba.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pater, no te preocupes, que mi abuelo tendrá para todos y no me cabe la menor duda que también ayudará a mis amigos. Tú llámalo, que si le dices que me conoces, fijo te echa un cable... jajajajaja.
      Gracias. Muchas gracias.

      Eliminar
  7. Un abrazo enorme Leles. En estos momentos no hace falta decir, solo estar.

    ResponderEliminar
  8. Ay Leles, un fuerte abrazo y muchos ánimos para seguir.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchísimas gracias. Sabes, el otro día fue su último cumple y le regalé un perro muy suave, para que le hiciera compañía en el hospital mientras no estaba yo. Le gustan mucho los animales y desde que está con nosotros echa de menos a sus gatas y a sus perros. Tenías que ver lo que lo acariciaba!!!!. Ahora le hace compañía en su cama. No creo que sienta ya su suavidad, pero allí sigue, haciéndole compañía hasta el final. Velándolo mientras yo no estoy.
      Bicos

      Eliminar
  9. No tengas temor.
    Recé para que mi abuelo le haga compañía.
    Y ya sabes, que mi abuelo fue quien me enseñó a contar cuentos.
    Y ahora se los contará a él.
    Estoy completamente seguro.
    Es más, es de lo único que estoy completamente seguro.
    ...
    No tengas temor.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Querido Driver, tu abuelo debió de perder la nube que lo traía hasta Ourense, porque está tardando en llevárselo.
      Pero bueno, dicen que las esperas siempre merecen la pena, así que el cuento seguro que le va a encantar.

      No temo. Estoy triste. Muy triste.

      Eliminar
    2. Leles: ¡DUELE!
      Te pego un texto que se me ha grabado desde que lo leí:
      La última vez que vi al maestro Ejo Takata fue en la modesta casa de una vecindad, en los límites superpoblados de la capital mexicana. Un cuarto y una cocina, no más. Yo iba allí en busca de consuelo, sufriendo por la muerte de mi hijo. El dolor me impidió ver las cajas de cartón que llenaban la mitad del cuarto. El monje se puso a freír un par de pescados. Yo me esperaba un sabio discurso sobre la muerte: «No se nace, no se muere… La vida es una ilusión… Dios da, Dios quita, bendito sea Dios… No pienses en su ausencia, agradece los veinticuatro años con que alegró tu vida… La gota divina regresó al océano original… Su consciencia se ha disuelto en la feliz eternidad… ». Todo eso me lo había dicho a mí mismo, pero el consuelo que buscaba en esas frases no calmaba mi corazón. Ejo sólo pronunció una palabra: «Duele», y con una reverencia sirvió los pescados. Comimos en silencio. Comprendí que la vida continuaba, que debía aceptar el dolor, no luchar contra él ni buscar consuelo. Cuando comes, comes; cuando duermes, duermes; cuando duele, duele. Más allá de todo aquello, unidad de la vida impersonal. Nuestras cenizas han de mezclarse con las del mundo… Entonces le pregunté:

      -¿Qué contienen esas cajas?
      (Alejandro Jodorowski).

      Eliminar
  10. Espero que sea pronto, por él y por vosotros.

    Muchos besos!!!
    Os queremos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Nosotros también os queremos. Muchas gracias.

      Qué tal el pie de Adrián... jajajajajajaj
      Mira que soy idiota!!! jajajajaja

      Eliminar
  11. Leles, dile con tus manos que no tenga miedo. Acompañarle hasta el final es una bendición para él y para ti. Te mando un beso muy grande.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Lolo, se lo diré. Sí que es una bendición estar con él hasta el final. Pero al mismo tiempo es lo más difícil que he hecho hasta ahora, pues es una lástima verlo así. Es muy duro.
      Siento daros la murga con más de lo mismo, pero es la primera vez que vivo algo así y me parece muy doloroso.
      Aunque al mismo tiempo estoy aprendiendo miles de cosas. Y muchas más que me quedan por aprender.
      Gracias por tu compañía.
      Bicos

      Eliminar
  12. Un beso enorme, mis oraciones, un abrazo.
    Yo también pienso que no son imaginaciones tuyas.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias Monty. Me alegra que tú también lo pienses, porque al menos no me siento la loca de la planta... jajajajajaja.

      Ya queda poco. Y a nosotros mucho por aprender y por acostumbrarnos a vivir sin él. Al menos sin su presencia.

      Un bico.

      Eliminar
  13. Ufff, sé perfectamente por lo que estás pasando...yo también lo viví allá por navidades y agradecí tus palabras de cariño en mi blog.
    No tengas miedo, yo también he rezado para que mi padre le de la mano desde su nube, esa en la que está protegiendome. También le he dicho que te de valor y ánimo desde allá arriba.
    Se verán allí, en el cielo, no tengas duda, ....allí es donde estan los buenos.
    Un besazo de todo corazón

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias Mónica. Me va a costar tragar el nudo que llevo en la garganta, pero lo conseguiré. Eres una valiente. Tu padre nos echará un cable, gracias por acordarte de nosotros. Rezaré por los dos.

      Si en el fondo vamos a ser unas suertudas, pues estamos experimentando sensaciones, sacando fuera sentimientos que de no ser así, igual se quedaban dentro. Una pena.

      Gracias, Mónica. Gracias.

      El cielo debe de ser la leche!!!, porque está cargado de gente espléndida.

      Eliminar
  14. loly, sabes que os queremos y no queremos veros sufrir, la nube llegará y él descansará y vosotros también....
    solo puedo decir que aqui estamos....
    bicos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Rosa, una vez más... qué te voy a decir que tú no sepas. Amiga.
      Hace menos de un año que estabas en esta situación. Si al final nuestras vidas van en paralelo (así que ándate con ojo que te falta la niña... jajajaja).

      Vamos a necesitar una cena de chicas urgentemente.

      Eliminar
  15. leles, xa queda pouco, ti sigue agarrándolle a man que él estará contento.Espero que pase rápido para que descanse dunha vez. E cando pase ponlle algo para que o leve con él (o cadeliño ese, algo teu), faralle compañía.
    En agosto morreu unha tia miña que era como miña avoa,foi de un dia para outro e o día que se puxo maliña mentras non a trasladaban o hospital eu estiven o que puden o seu lado ,dándolle a man, besiños e o meu neno tamén que o adoraba(ela en teoría non se enteraba porque estaba en coma gluceica ou algo asi), sabía que non ía a volver.
    Despois na caixa botámoslle un ramiño de 6 rosas co nome de peluchin e dentro unha libreta cun lápiz para que nos escriba dende donde esté (era o que facia ela a diario, non sabia escribir pero facíao todo o rato a súa maneira e era feliz con eso.Polo casa temos un montón delas que lle dixen a miña nai que non tirara).Ocurriuseme ese día e escribímoslle meus irmáns e eu o que quixemos, parecerá unha tontería pero sentinme mellor asi, leva unha parte de nós (a parte de todo o nosos cariño claro).
    Espero que che sirva.
    Moitos bicos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yaiza, pensei no que me dixeches e xa sei qué quero que se leve. Sorrío só de pensalo. Graciñas. A min non me parece unha tontería, todo o contrario, véxolle o seu sentido.
      Un biquiño e moitas gracias.

      Eliminar
    2. de nada leles, todo o que poida axudar e bon. E iso é o importante , que sempre que te acordes diso que lle botache que che saque un soriso. A min pásame.
      E no bolso levo un prendedor do pelo que atopein no seu caixon un finde que fun a casa, collino, metino ahi e ahi está sin molestar.....ayyy que cousas pasan.
      mais besiños

      Eliminar
  16. Qué agonía Leles!
    Mucho, muchísimo ánimo

    ResponderEliminar
  17. Te dejo estas palabras de María Zambrano:
    "Cristo resucitando cuando va a morir. En la más tremenda agonía que comenzó en el Huerto de los Olivos, le cantan resucitado. Y así es; que es en la agonía ante la muerte, bajo la muerte, cuando se da la resurrección, a la que me he referido tantas veces como el nombre de Vida Eterna o de la Vida Verdadera"

    Y también un abrazo enorme que ojalá pudiera dejar en tu alma un poco de consuelo. Sé fuerte, pues valiente, lo estás siendo ya.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias, Ana. Tus palabras siempre me reconfortan. Lo sabes, verdad?.

      Eliminar
  18. Leles, serenidad.

    Y como dice Lolo, hazle saber que a nada ha de temer. La personas buenas no tienen por qué temer; ahora lo único que cuenta ya es el corazón, y el suyo ha sido grande. Muy grande. tú lo sabes, Dios también.

    Serenidad. No pidas que nada se adelante, tampoco que nada se atrase. En este preciso moment, quien guía el tiempo es la Providencia, nadie más, ni nada. Y es Inteligencia Pura, así que serenidad, paciencia y amor, mucho amor. Ha de ser.

    Es muy duro, tremendo. Pero como dice María Zambrano, hemos de dar el salto. Lo daremos.

    Un abrazo fuerte.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Creo que esta desgracia me está haciendo aprender tantas cosas de golpe que en muchos años no aprenderé.
      Serenidad, calma, saber esperar, escuchar, sentir, observar, querer...

      Tengo tantas cosas valiosas a mi alrededor...

      Gracias

      Eliminar
  19. Mucho ánimo Leles. Ya que no estás por aquí, espero que sea porque haya terminado todo. ¡Qué duro lo que tiene que pasar una persona para irse! Es algo que no creo que llegue a entender nunca, porqué seres que queremos no pueden quedarse dormidos y ya está...
    Pediré por él, y pediré por tí. Tú háblale de mí, que ese tipo de amigos (a los buenos, me refiero) siempre son bien recibidos. Besos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No, aún no se acabó. Y mira que por las noches apenas descanso porque mis sueños parecen tan reales, con el desenlace... buffff

      Supongo que pronto será, pero sólo son suposiciones.
      Yo sigo. Ahí estamos, preparados. Preparados?, no lo sé, pero ahí estamos.

      Bicos.
      No te preocupes, que sabrá de ti... jejejeje (si hasta le hablaré del madrid)

      Eliminar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...